Mijn vader ging vaak op familiebezoek in België. Tijdens een van die bezoeken vroeg hij aan een douanier of hij niet een hulp in de huishouding kon aanbevelen. "Ga dan eens vragen bij de familie Adams in Reusel, een groot gezin met wel negen meisjes". En zo kwam Jo als 18-jarig meisje in oorlogstijd in een groot gezin en is ruim 10 jaar gebleven. De was werd op zondagavond in een grote ketel in de garage op een gaskomfoor gezet. Na het koken kon de was de hele nacht weken. Met het wassen, ophangen en strijken werden heel wat uren gevuld. Morgen wordt Jo 92 jaar en zij heeft (zo vertelde ze mij) de beste en mooiste herinneringen aan die tijd. Net als wij.

Datum: 01-12-2017

Naam: Frank Zuylen  

Ach, dat maakt herinneringen los bij het zien van dat rek, de wringer en de teil. Ik associeer het meteen met het plaatsje achter ons huis, omdat de was zoveel mogelijk buitenshuis gedaan werd. Daar hingen de waslijnen, van de ene schutting naar de andere, en een grote stang waarover de vloerkleden werden gehangen om ze te kunnen uitkloppen. Hele grote stukken, zoals lakens, werden meestal op zolder te drogen gehangen. Die lakens werden daarna in lange banen gerekt en gevouwen, om ze vervolgens bij de buren, die zo'n apparaat op zolder hadden staan, door de mangel te halen.

Datum: 03-12-2017

Naam: Netty de Laat-Uijen  

Wat een geweldig plaatje! Een en al herkenning. Maar gelukkig verleden tijd.