Met z'n allen zwemmen in het Diepmeerven. Op de foto staan o.a: John van Gestel, Rob van Gestel, Paula Roijers, Wil Huender, Anky Beun, Ria Boogers, Claartje Baars, Harry Baars, Henny Stroeken en Frits Stroeken.

Datum: 02-06-2007

Naam: Henny Vischer-Stroeken  

Kleine aanvulling: Rita Spoor, Hans Jacobs en Elly van Sprang staan ook op de foto.

Datum: 07-09-2007

Naam: Thérèse Sauter-Roijers  

Elly van Sprang moet zijn Elly van der Spank.

Datum: 04-04-2009

Naam: Rini Talens  

Zelf ook veel gezwommen daar en in het midden was het er inderdaad zo diep dat je echt moest zwemmen om aan de overkant te komen, hetgeen vaak nodig was als juist aan die andere kant de ijscoboer stond (terugzwemmen met ijsjes boven water!). In de vroege zomer was het water altijd zeer helder, maar in de late zomer meestal tamelijk vertroebeld door de opgedwarrelde modder. Je kwam dan 's avonds vuiler thuis dan 's morgens toen je vertrok.

Datum: 04-04-2009

Naam: Marijke de Groot-Thijssen  

Ook ik heb daar op mijn buik door de modder geschoven. Zwemmen kon ik nog niet, maar zolang ik alleen met mijn hoofd boven water bleef, meende ik dat mijn omgeving zou denken dat ik kon zwemmen. Dat er dan achter mij iemand tot slechts halverwege zijn kuiten in het water stond, waaraan je dus kon zien hoe ondiep het was, had ik toen nog niet in de gaten.

Datum: 08-04-2009

Naam: Rini Talens  

De fotograaf heeft de aandacht moeten delen met die hond in het water, wat de foto extra leuk maakt. Deze foto maakt een hoop herinneringen los. Heel mooi op de achtergrond, de toen nog echt open Leenderhei, met slechts twee vliegdennen! De Heide was vroeger zeer weids, open en ... stil. Ik heb me laten vertellen dat het geluidsniveau '0 decibel' heel vroeger ooit eens op een stille heide is vastgelegd met de gedachte: 'Stiller dan zo dat kan toch niet!'. Alle geluiden worden dus sinds die tijd vergeleken met de stille heide (van toen), tenminste.. als men de sterkte van het geluid weergeeft in decibels. Vlak naast het Diepmeerven ligt het Droogmeerven met zoals de naam al zegt, bijna geen water. Het Droogmeerven lag gescheiden van het Diepmeerven door een paadje, dat zeer moerassig was als het een tijd lang veel geregend had en juist dan kon je in het midden van het Diepmeerven niet meer staan en waren de minder bedreven zwemmers gedwongen dit paadje te nemen om aan de overkant te komen (of helemaal om te lopen!). Het Diepmeerven was groot, met alleen aan weerskanten van het ven in de buurt van het paadje twee zandstranden, zodat het daar het drukst was en omlopen voor de meeste dus 'wel erg om was'.