EiB header publiek

Het heden en verleden van Eindhoven

Responsive Navigation
Google Maps

Uw selectie...

Fotonr.:

2226

Bijdrager:

Jaar:

Niet bekend

Stadsdeel:

Strijp

Buurt:

614 Schouwbroek

Straat:

Strijpsestraat

Onderwerp 1.:

Religie

Onderwerp 2.:

Katholieke Kerken

Onderwerp 3.:

Strijp, St Trudo

Een reactie op deze foto insturen


Ik heb de algemene voorwaarden gelezen en akkoord bevonden

image




  • facebook
  • twitter
  • img
Het luihuis van de Trudokerk.

Beschrijving

Het oude luihuisje van de Trudokerk. In sommige geschriften werd dit ook wel 'Belfort' genoemd. Op de achtergrond rechts is nog een stukje van de omheining van het oude kerkhof zichtbaar. Het luihuis werd in 1922 gesloopt. Een klok werd overgebracht naar de St. Trudokerk en een naar de inmiddels gesloten 'Steentjeskerk'. Zie ook foto 4755.


Geplaatst op

15-12-2005

Reacties:

Datum: 19-09-2006
Naam: J.A.J. Vervest  
img

Bij de sloop zijn de overblijvende materialen gebruikt voor de winkel van Bijnen (momenteel Rob Hulsman).


Datum: 13-06-2020
Naam: gerard strijards  
img

Zoals het luihuis of bellefort hier staat afgebeeld, is het geworden in 1807 op basis van een wetsbesluit van koning Lodewijk Napoleon, een broer van keizer Napoleon Bonaparte. Het luihuis was veel en veel ouder met een zware eikenhouten klokkenstoel uit de vijftiende eeuw met drie fraaie luidklokken uit de vijftiende eeuw: Trudoklok, Mariaklok en Annaklok, gegoten in 1436, 1452 onderscheidenlijk 1460, op de plaats waar het zuidertransept van de neogothische Trudokerk aansluit op het schip westwaarts. Daar is de gietkuil met de lemen gietschulpen gevonden. Men vindt de specificaties op de pp. 24-26 van het boek "Strijpse Kerk, niet van gisteren" Wold Legal Publishers: Nijmegen/Tilburg 2012 ISBN 978-90-5850-912-3. Nederlands eerste koning (1806-1809) verplichtte iedere gemeente om een gevangenis te hebben met celinrichting om vagebonden, bedelaars en stropers in voorlopige hechtenis te kunnen houden in afwachting van hun berechting. Strijp, een armelijke gemeente, had zoiets niet. Men heeft daarom de houten wanden van de klokkenstoel verwijderd en een stenen muur om de stoel gemetseld met venstertjes en luchtventilatiegaten, ten behoeve van een hok dat in de stoel was getimmerd om aan de verplichting een politionele celruimte te hebben, te kunnen voldoen. Daarin was een ligbank, bevestigd aan de muur zuidwaarts die de celruimte afsloot; men kijkt hier tegen het westelijk celraampje aan. Zuidoost Brabant kende in de periode tussen 1800-1813 een ware plaag van bedelaars. Dat waren vaak afgedankte soldaten uit Napoleons legers die staatloos waren geworden en geen middelen van bestaan meer konden vinden, meestal door blijvende invaliditeit. Strijp had daar veel last van. Voor de houten celwand noordwaarts was ruimte voor een lijkkistdraagbaar en een kribbe voor kinderlijkjes. Daar stonden ook de flambouwen voor uitvaarten, de gewijde kaarsen voor de absoute en daar hingen de lijkkleden. Pastoor Botti had die op eigen kosten aangeschaft. Botti was pastoor toen het middeleeuwse kerkje in 1798 weer rooms-katholiek werd. Het was voordien sedert 1653 eigendom van de Nederduyts Gereformeerde gemeente. De trommel met kruis op de top werd ook door Botti geplaatst. Maar het gebouwtje daaronder was gemeente-eigendom sedert 1795 toen de Bataafsche Republiek werd opgericht. Het luihuis stond zuidelijk gekanteld op de as van de middeleeuwse kerk, met een bestraat pad verbonden met het westelijk front van dat bedehuis. Het maakte daar geen deel van uit. In 1936 liet pastoor Werners het luihuis afbreken en de klokken omsmelten. Hij wilde klokken in de nieuwe toren die hij toen liet bouwen. Daar had hij het brons van die middeleeuwse klokken voor nodig. Het hek, dat zuidelijk achter dat luihuis loopt is het hek van de pastorietuin aan de Strijpsestraat, precies zoals dat er nu ook bij ligt.