Een matige foto, maar wel een leuk moment in een befaamd gebouw. In november 1966 nodigde Armand (links) Fabien Collin (midden) en Ferre Grignard (rechts) uit voor een optreden in de Wasscherij, die korte tijd eerder was geopend.
Armand had eind 1966 zijn doorbraak beleefd met de B-kant van de single "Een van hen ben ik"/"Ben ik te min", nadat zijn eerste single flopte, maar later onder een andere titel alsnog een succes werd. Armand, geboren 10 april 1946, ging tot aan zijn dood op 19 november 2015 door met muziek maken, dikwijls solo, maar ook met anderen, ín 2015 nog met The Kik. Hij maakte 11 LP's, waarvan ik enkele beschouw als belangrijk onderdeel van de Nederlandse muziekhistorie, en 57 singles en EP's. Hij bleef zijn principes trouw en bleef ook geloven in de positieve effecten van softdrugs. Een gevleugelde uitspraak van Armand: "Neem het leven niet te serieus, want je overleeft het toch niet". Voor enkele andere foto's van Armand, zie 647, 33463 en 34435.
Fabien Collin trad vaak op in Antwerpen, waar Armand hem had gehoord. Collin zong teksten die zeker in die tijd zo confronterend waren dat ze werden geboycot. Hij vergeleek bijvoorbeeld de ouders van iemand met Hitler en Mussolini. Later raakte hij "in de heere" en beweerde vanaf die tijd dat zijn vroegere teksten "het werk van satan" waren. Hij maakte ooit drie singles en leeft (maart 2023) nog steeds in Antwerpen.
Ferre Grignard (1939-1982) bracht in zijn korte leven slechts vier LP's uit, maar maakte wel naam met enkele nummers met deels fraaie teksten, zoals "My crucified Jesus" en "We want war". Zijn bekendste hits waren "Ring ring I've got to sing" en een cover van "Drunken sailor". Hij staat hier op blote voeten, maar ik vond die vloer nooit uitnodigen om er zo rond te lopen, want die was koud en hobbelig. De Wasscherij was in de sixties een podium voor kunstenaars en muzikanten voor wie commercieel succes (nog?) niet op de eerste plaats kwam. Zie ook foto 50804.
Met dank aan Frans Dekkers voor de originele foto.