EiB header publiek

Het heden en verleden van Eindhoven

Responsive Navigation

Ze is altijd 'n stuk van ons léve geweest

die Dommel, mee d'r kolke en drèije

mee d'r bedding van gras en d'r pluimkes van riet

die zu vrien'lijk in de weind nao oe zwèije

 

Van oorsprong is ze Bels, mèr wâ hindert dâ nou?

An de grens wordt ze gewoon Nederlandse

en zonder pepiere of geldig bewijs

kumt ze sierlijk ons land binnendanse!

 

Ginne kommies die d'r vraog nao d'r pas of triptiek

ginne sluitbôm die houdt 'r daor tege

gin douane die in d'r begaazie moet zien:

ze is vrij op d'r kronk'lige wege.

 

Wâ wijer, bè de brug, daor kruist ze ne weg

gemaokt ons Lieve Vrouwke ter ere

want over dien dijk, dwèrs deur de moeras

trok mèn te béévert, wel duizende kere!

 

Ze kumt in ons Gessel tussen wèije en bimd

en kannidasse in deftige rije

ze gee rustig d'r gang en mee anhauwend geduld

scheurt ze stukke van heel landerije!

 

Ze kumt nèffe de meule, en 't is zund dâ'k et zeg

't is herbouwd: dur nen brand gong 't verlorre!

en nèffe ne villa, ok wir afgebrooke

en latter kloster geworre.

  

Dan kumt nog 'n stuk ongerepte natuur

ben d'r vrimd, dan lopt 'er verlorre

en ginds an de sluis, daor bij ’t van Abbe

is ons Dommel wir'n "stadse" geworre.

 

Vort strômt ze dan, Den Bosch tegemoet

daor is 't niemer Dommel, mèr Dieze

en kumt ze -zo gezeed- ongemerkt haost hier deur

we zalle ze oit 't oog nie verlieze:

 

Dâ z'is 'n vurbild vur ons op d'r oerouwe tocht

want wâ lief en leed ze ók zag gebeure

ze trok er z'n eige van niemes niks an:

mèr bleef plichtgetrouw strome en scheure.