Datum: 23-12-2012

Naam: Gerard Strijards  

Onder in de toren bevindt zich de doopkapel. Deze kerk heeft daarom een klein aanbouwtje aan de toren, dat op deze foto, waar de omringende, het zicht belemmerende latere bebouwing nog ontbreekt, goed zichtbaar is. Men ziet een toegangsdeurtje en de treden van een trapje. De gedachte was dat peter en meter van de nog ongedoopte zuigeling via dit bouwseltje de kerk zouden betreden, zonder het schip inwaarts te passeren op weg naar de doopvont. Het pasgeboren wichtje was immers nog niet katholiek en de fysieke presentie ervan zou de gewijde schipruimte ontwijden. Daarom moesten peter en meter hier, in dat zijvertrekje de te dopen baby de priester presenteren zodat hij dáár de peter de rituele vraag zou kunnen stellen: "Wat verlangt gij van Gods Kerk?" De peter: "Het geloof". Priester: "Wat geeft u het geloof?" Peter: "Eeuwig leven". Priester: "Als gij dan dit leven wilt binnengaan, onderhoud de geboden: bemin de Heer uw God met geheel uw hart, met geheel uw ziel en met geheel uw verstand en uw naaste zoals u zelf." Pas daarna mocht de dopeling gebracht worden naar de vont, dus in de gewijde kerkruimte, om daar de eerste duivelbezwering te ondergaan. Huiveringwekkende teksten. Te kennen uit het Volksvesperale. Bij de tweede bezwering wordt de duivel, die in de dopeling ter gelegenheid van de geboorte is gevaren, in het Latijn, de taal der kerk, toegesproken. Het is allemaal heel plastisch verzinnebeeld, zodat de Strijpenaar het gewichtige van het moment goed kan ervaren. Het doophek is dan nog gesloten, totdat de duivel uitgedreven is. Pas dan wordt het geopend. Omstanders mogen naderbij komen vanuit het schip. Peter en meter leggen namens de dopeling de geloofsbelijdenis af. Het is er allemaal nog: deurtje, hek en vont. Teken van een religieuze ritualistiek die vervlogen is. De kerk fungeert niet meer als parochiekerk. Die zij-ingang zal men bij de meeste kerken missen; zij is ook niet voorgeschreven. Deze manier van doen kwam in zwang na de voorschriften over de kinderdoop van Pius X, het was een nieuwigheid die loffelijk maar niet plichtmatig (een "laudabilis usus") werd toen deze typische dertiger jaren-kerk in de vorige eeuw gebouwd werd. In oudere kerken heeft men deze zij-ingang niet, de kapel is daar vaak verwerkt in het schip of de gewijde kerkruimte zelf. De vont staat trouwens tegenwoordig vaak op het priesterkoor; de betekenis van de doop wordt trouwens ook anders gedefinieerd. Niet meer als een louter zuiverings- en afzweringsritueel, maar meer als een bevestigende opneming en aanvaarding van de dopeling als lid van Gods Volk onderweg. Het heeft iets te maken met een andere definitie van het zondeschuld-beginsel. Een dopeling wordt niet zozeer als schuldbekwaam wezen beschouwd. Maar dat deurtje is wel tekenend voor deze kerk.